Στη φράση "είτε αρέσει είτε δεν αρέσει στους κατηγορούμενους, δεν υπήρξαν ποτέ τηλεφωνήματα ανάμεσα στους (σ.σ. αρχιδιαιτητές) Bergamo ή Pairetto και τον κύριο Moratti", που ειπώθηκε ακόμα και το 2008 από τον δημόσιο κατήγορο στη Νάπολη, υπάρχει ολόκληρη η Calciopoli. Ή μάλλον, υπάρχει ολόκληρη η Farsopoli.Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, βρισκόμαστε εδώ να συζητάμε σχετικά με ευθύνες όμοιες ή διαφορετικές του Moggi, του Facchetti, του Meani και άλλων προέδρων. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το ζήτημα είναι ότι πριν από 5 χρόνια, με κρυμμένα, και δεν είναι γνωστό από ποιόν και γιατί, τα τηλεφωνήματα της Inter, κάποια της Milan αλλά και πολλά άλλα πολλών άλλων παραγόντων, δημιούργησαν το πλαίσιο μιας αθλητικής ψευδοδίκης και μιας άγριας μηντιακής διαπόμπευσης, που διευκολύνθηκε και με τις ευθύνες της Juventus, μόνον σχετικά με τα τηλεφωνήματα του Moggi.
Έγινε λόγος για ένα σύστημα Moggi. Για αποκλειστικές συμπεριφορές του Moggi. Για Moggiopoli. Δημιουργήθηκε η εικόνα ότι ο μόνος που τηλεφωνούσε ήταν ο Moggi. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, λέγανε, δεν υπάρχουν τηλεφωνήματα του Moratti και λοιπά. Και όμως υπήρχαν και ανταποκρίνονταν σε αθλητικές παρανομίες, λέει σήμερα -5 χρόνια μετά- η αθλητική εισαγγελία που τότε ζήτησε τον υποβιβασμό της Juventus χωρίς να ακούσει όλα τα τηλεφωνήματα.
Δεν θα υπεισέλθω σρις κατηγορίες που για μένα (στην πραγματικότητα, και για τις αθλητικές ετυμηγορίες) δεν έχουν καμιά σχέση με παρανομίες αλλά με παραβιάσεις της αρχής του ευ αγωνίζεσθαι, αλλά αυτά τα τηλεφωνήματα, που είτε αρέσει είτε δεν αρέσει υπήρχαν και ήταν πολλά, διάχυτα και δημιουργούσαν αμηχανία, οδήγησαν στην κατάρρευση ολόκληρης της κατασκευής της κατηγορίας που δημιουργήθηκε γύρω από ένα Σύστημα Moggi που έλεγχε αρχιδιαιτητές, μεταγραφές (σ.σ. ο Rocca έχει διαγράψει τη λέξη και στις υποσημειώσεις εξηγεί: "η κατηγορία ελέγχου των μεταγραφών στο ποδόσφαιρο, με σύσταση και συμμορία μέσω της Gea, κατέρρευσε ήδη σε ένα τακτικό δικαστήριο) και το ποδόσφαιρο.
Όλοι τηλεφωνούσαν σε όλους. Όλοι ζητούσαν σεβασμό από τους αρχιδιαιτητές. Οι αρχιδιαιτητές δειπνούσαν με όλους τους παράγοντες, και τους έντιμους, και σε όλους προσέφεραν παρηγοριά και έκλειναν το μάτι. Μερικοί, μάλιστα, ζητούσαν ειδικούς διαιτητές και επόπτες φίλους, προσπαθώντας να αποφύγουν με by pass τις κληρώσεις. Άλλοι δεν έίναι γνωστό τι έκαναν με τις ελβετικές sim (που πάντως υποκλέπτονται όπως οι άλλες). Άλλοι χρησιμοποιούσαν τις υπηρεσίες που είχε ανακατευθύνει η Telecom για να κατασκοπεύσει τη μισή Serie A.
Αλλά, το καινούργιο, είναι το συνεπακόλουθο που αποκαλύφθηκε ότι τα κρυμμένα τότε τηλεφωνήματα μετέβαλλαν τις προοπτικές για το ιτελικό ποδόσφαιρο: το σύστημα Moggi δεν υπήρχε και αν υπήρχε ήταν παράλληλο με εκείνο των άλλων. Περισσότερο ή λιγότερο επηρεαστικό, αλλά ακριβώς όπως εκείνο των άλλων.
Αν τότε είχαν ακουστεί όλα τα τηλεφωνήματα, κρυμμένα στους φακέλους και τα οποία αποκάλυψε η υπεράσπιση του Moggi στη δίκη της Νάπολη, είμαι βέβαιος ότι δεν θα είχαν καταδικασει ούτε την Inter για αθλητική παρανομία και μακάρι πιο αποφασιστικά τη Milan και τους άλλους. Δεν θα είχαν καταδικάσει κανέναν. Δεν θα είχε συμβεί τίποτε, γιατί τίποτε δεν είχε συμβεί παρά μόνον στο γήπεδο του παιχνιδιού.
Απλούστατα θα είχαν καταρρεύσει τα κουτσομπολιά του καφενείου που τροφοδοτήθηκαν από εκείνους που "δεν θέλαν να κάθονται" να χάνουν κατά των φανερά καλύτερων, αντί να προβιβαστούν σε δικαστικό θέρωημα έτοιμο να καταρρεύσει, αν και καθυστερημένα, τη στιγμή ακριβώς που δίθηκε στην υπεράσπιση η δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
* O Christian Rocca ξεκίνησε από το χώρο της πολιτικής (με τους Radicali/Ριζοσπάστες του Panella) για να προσχωρήσει στην πολιτική δημοσιογραφία. Είναι από τους πρώτους ιταλούς δημοσιογράφους που θεώρησαν φάρσα τη δίκη του 2006 και όχι επιεδή είναι πίστης juventina.
Πηγή: camilloblog.it
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου